Silaba bakar batean bi bokal batera agertuz gero, diptongoa dugula
esaten da. Euskaraz diptongoak "beheranzkoak" direla esan ohi da,
hau da, bigarren osagai gisa u edo i daukatenak:
a) Beheranzko diptongoak:
/au/eu/ai/ei/oi/
Diptongo horietako asko bokal arteko kontsonante bat galdutakoan
sortu dira (batez ere b, d, g, t edo r). Mota
honetako diptongoak izendatzeko Mikel Olanok[9]erabilitako
hitza hartuko dut, " diptongo berriak" hain zuzen ere.
au > o:
hauek > ok (baita gainontzeko deklinabide kasuetan
ere: okin/ otaa.. Erakusle indartuetan ere monoptongatu
egiten da: otxe danak...)
au > a:
Zenbait aditz laguntzailetan nabari da murrizketa hau:
nazu/ nazue
Hala ere hikako formetan eutsi egiten zaio diptongoari:
nauk/naun
Bestalde, EGON aditzaren indikatiboko zenbait formetan murrizketa
gertatzen da:
daude > dare
gaude > gare
zaude > zare
Kasu bakan batzuetan, diptongoaren bigarren osagaia b bihur
daiteke: gaben, mekaben
adib:
"...gaben ordubittan andi torri ta sartu nitzan
aizpan etxen oiyan..."
"...guk etaatze genduzen izardik ... mekaben [10]..."
eu > e:
EGON aditzaren lehenaldiko eta alokutibo formetan murrizketa
gertatzen da:
zeudek > zerek
zeuden > zeen
geunden > genden
Hirugarren pertsonako izenordain indartuetan ere murrizketa
gertatzen da:
eurekin > erakin
eurek > erok
bezain > beziñ
dultzaina jotzailea > dultziñajotzaillia
ai > a:
Aditz languntzailean gertatzen da:
zait > zat
zaizu > zatzu
- EI diptongoa:
Batzutan ee hiatotik > ei diptongorako pausoa
egiten da:
kea > keiya
mehea > meiya
behean > beiyan
ei > i murrizketa gertatzen da ondorengo kasuetan:
egin > in
behintzat > bintzet
edozein > eoziñ
Hala ere, ondorengo adibidean ei > e gertatu da:
zeinek > zenek
Askotan diptongoaren bigarren osagaiak hurrengo kontsonantea
busti egiten du: zeñentzako
ei diptongoak e ematen du "hogeita" zenbakia
esaterakoan; hogei esaten bada ere, ta eranstean
diptongoa galdu egiten da:
Euskal Herriaren erdialdeko hizkeretan bezala, zona
honetan on(e) > oi bilakaera gertatu da:
bidoi/ kajoi/ jaboi/ trumoi/ barriñoi/ koltxoi/ prestoi/
arratoi/ arrazoi/ sasoi...
Hala ere, oe forma gordetzen duten hitzak aurkitu
ditugu:
"...eta jakiña ura umia gaurkua isin izan balitz e asmauko
zon beetzako gordetzen baña kajoera botatzea
men tzijon da esa men tzion e" Maria Joxepa! Ez! Ori zeutzako
eman dizut e! Ori ez da kajoerako..." (E.A Urretxu)
b) Goranzko diptongoak:
/ ja, je, jo,wa,we / dira goranzko diptongoak.
Aditu askoren ustez euskarari arrotzak zaizkio, eta gehienetan
maileguz hartuak dira (korrientekiñ/ igual/ rasionauta/ Joxemiel/
kuadrillan/ buelta/ setiembre/ juerga).
Hala ere salbuespenak badira:
eguardi/ Lakiolakok
Gaztelaniaz, ordea, goranzko diptongoak erruz agertzen dira, eta
inguru honetan hitz horiek aldatzeko joera dute euskaldunek. Aukera
bat gaztelaniaz diptongo dena, euskaraz monoptongatzea da, hau da,
bokal bakar batez ordezkatzea:
merienda > merinda
escuela > eskola
me acuerdo > akordatze nauk
puerro > porru
Zenbait kasutan, eta lehen aipaturiko arroztasunari loturik, zenbaitetan
hiztunek maileguak eraldatu egiten dituzte era honetan:
guante > goante
aguantar > agoantau
Kasu hauetan diptongoaren lehen osagaia maila batean ireki egiten
da, eta hiatoa balitz bezala ahoskatzen da, hau da bi silabatan:
a-go-an-tau
go-an-te
Osterantzean, goranzko diptongo hauek bi silabatan ahoskatzen dira,
hiatoak bailiren:
errotia/ erropia/ ibiltze zien/ afizio/ infezioa...
|